|
Krischan kriegt´n Steern!
Veertein Dag is dat nu her,
dat inlad hett de Füerwehr;
to´n Generalversammlung in´n Kroog,
dor giwwt negsten Sünnabend vel “Good Slauch!”
So sinniert Krischan vör sick hen,
un ok sien Fru harr liek´s in´n Sinn:
“Eenmal in´n Johr giwwt för de Wehr´n grooten Dag,
vel to drinken, un to eten´n grooden Slag!”
“Villicht”,seggt Krischan, “krieg ick´n Steern?
Up de School in Cell dä ick vel lern!”
“Ja weeßt Du Krischan, ich glöw dat ok”,
seegt Erna, “Du hest´n slauen Kopp!”
As nu kem de Sünnabend ran,
tröck Krischan sien smucke Uniform an.
Blanke Knööp up´n blauen Stoff un rote Biesen.
Erna kiekt ehren Keerl vun all Sied´n an,
sei ist taufreden mit ehrem Mann!
“Si vernünfdig<”, seggt sei, “drink nich sovel Beer,
kumm nich na hus erst morgens um veer!”
Up´n Saal in´n Kroog dröpen sei sick,
de Hauptmann un sien Füerwehrlüd.
Dor hüng de Fohn, de Glock von´n Füerwehrwagen,
hett teimlich lud dan Anfang anslan!
Nu güng dat los, Punkt för Punkt,
wörr all´ns behannelt mit vel Swung!
Ok´n poor Gäst snacken dorbie,
wie wichdig doch de Füerwehr si!
Ut all de Reden dor kunn man verstahn,
dat letzt Johr harr gnädig vergahn!
Tweemal harrd brennt, vel Üwung ok wörr,
all´ns harr klappt bie de Füerwehr!
Nu kem de groode Ogenblick, Krischan würd munner,
dreemal sluck he dröög vör Uprägung runner!
Nu warden de Steern´vergewen,
nee, sall he dat nu würklich awlewen?
Vele Nam´s wür´n uprapen,
awer sien Nam harrn´se jümmer nich drapen.
Doch nu dröp em dat wie´n Slag up de Hut,
de Hauptmann röpt: “Krischan kumm rut!”
Dunnerwedder wörr dat´n Gefeul in sien Bost,
he denkt: “Ick hew dat je wußt!”
“Krischan Müller”, säd Hauptmann Gern,
“ick beförder Di, Du kriegst´n Steern!”
Nu wörr Krischan Owerfürehrmann in ´ne Wehr.
Un de Beförderung güng nich still vörbie,
na´n Eten güngt an mit de Supperie!
Stun um Stun euw Krischan, he dä sick bewärn,
dat wörr´n Grund, de Gläs to lärn!
Toletzt harr Krischan all´n glasigen Blick,
wörr doch woll teimlich schieddendick.
“Ich sehe Sterne!” süng he up hochdütsch,
krakeel und larm so teimlich plietsch.
Up´n Husweg hett Krischan jümmer noch sungen,
aw un to dorbie´n Laternpal umslungen.
Sien Fru höör em von wieden lamentiern,
ehr Krischan dä Kommandos probiern.
Un as he de Husdör harr achter sick,
see he nich mehr ut so schick.
De schöne smucke Uniform,
harr an Utsee´n all´n betten verloren.
Un Erna, anstatt to gradulieren,
deiht sick erstmal düchtig awreagiern.
“Du Swienegel, Du Puttfaken, Du Stück Malör!
Du bist je besapen, un kenn fein´n Keerl!”
Awer ok düsse Begrüßung ist vörbie gahn,
krischan wörr meu, he kuhn nich mehr stahn.
Awer een´s hett sien Fru nu awlewd,
wat bie rutkummt, wenn Keerl´s de Steerns anstrewd!
Krischan awer is selig un drümmd:
“För mi wörr doch´n Steern bestimmd!”
Hinnerk Voigts
|
